Z definicji sznycel to po prostu cienki, usmażony plaster mięsa. Mięso winno więc być krojone w poprzek włókien. Sznycle rzadko serwuje się w formie naturalnej. Zazwyczaj są one panierowane w bułce tartej. Jeśli nie podano gatunku mięsa, z którego kotlet został przyrządzony, to możemy być pewni, że chodzi o kotlet wieprzowy. W innych przypadkach trzeba to odpowiednio zaznaczyć (np. sznycel cielęcy, sznycel wołowy, sznycel z sarny lub sznycel z indyka).

Kotlet cielęcy smakuje najlepiej, gdy przyrządzimy go z następujących kawałków cielęciny: zrazówki cielęcej górnej, kulki cielęcej czy też nerkówki. Na sznycel wieprzowy nadaje się z kolei zrazówka górna, frykando oraz schab. Wyśmienite w smaku są również sznycle z karkówki.

Jak czytamy w "oficjalnej" literaturze, sznycli cielęcych i wieprzowych nigdy nie sporządza się ze schabu. Jednak to właśnie z niego są one najbardziej soczyste (panierowane) i delikatne. Aby móc się cieszyć jak najlepszym smakiem, należy je natychmiast po obtoczeniu w panierce wrzucić na patelnię z gorącym, pieniącym się masłem, po czym zmniejszyć gaz i smażyć z obu stron przez 2-3 minuty ciągle je podrzucając, aż nabiorą orzechowego, jasnobrązowego koloru.

Z pojęciem sznycel wiąże się mnóstwo przepisów i garnitur (garni). Jako sztandardowe przykłady przytacza się tu kotlet po mediolańsku (kotlet milanese) panierowany w tartym parmezanie oraz okruchach białego chleba i kotlet po wiedeńskul w panierce z bułki tartej.

↑ top · Indeks