Stynka to ryba słodkowodna z rodziny stynkowatych (zool.: Osmeridae). Jej wydłużone, prześwitujące ciało o niewidocznej linii bocznej i białawym brzuchu uwieńczone jest długą głową o ostro zakończonym pysku. Obie szczęki odznacza silne uzębienie, a grzbiet - szarozielony kolor ustepujący ku bokom barwie srebrzystej. Ta występująca również pod nazwą stynki morskiej ryba zamieszkuje Morze Bałtyckie i europejskie wody przybrzeżne ciągnące się od Zatoki Biskajskiej aż po Norwegię. Można ją również zastać w dużych, głębokich jeziorach śródlądowych (stynka śródlądowa). Stynki morskie osiągają długość do 30 cm, śródlądowe - do 20 cm. Określenie "stynka" zaczerpnięte zostało prawdopodobnie z języka holenderskiego, w którym oznacza mała.

↑ top · Indeks

Stynka: zastosowanie

Powodu ścierania się obozów koneserów i przeciwników mięsa tej ryby upatrywać można w jego ogórkowym smaku (kwestia przyzwyczajenia). Wcześniej - w pewnych kręgach - gardzono stynką, reprezentując stanowisko, iż jej miejsce jest w przytułku dla ubogich, a nie w delikatesowej kuchni. Stynka jest jednak bardzo lubianą ryba konsumpcyjną wśród Japończyków i Chińczyków, którzy zjadają ją w formie grillowanej lub smażonej. Równie doskonale smakuje panierowana i smażona na świeżym maśle. A że jest tłustą rybą, to nadaje się wyśmienicie także do wędzenia lub marynowania.

W północnych Niemczech rybę tę - nie pozbawioną głowy i ogona oraz obtoczoną w mące żytniej - ma się w zwyczaju smażyć na tłuszczu mlecznym. Ości stynki są bardzo delikatne, tak że nie trzeba ich usuwać. Rybę tę je się rękoma. Smakuje doskonale w towarzystwie sałatki ogórkowej i smażonych ziemniaków lub sałatki ziemniaczanej.

↑ top · Indeks