Pod pojęciem portugieser kryje się czerwona odmiana winorośli, nie występująca - nomen omen - ani w Portugalii, ani w Hiszpanii. Za jej ojczyznę przyjmuje się Europę Południową, w szczególności zaś Dolinę Dunaju. Do Niemiec odmiana ta zawitała około roku 1800, kiedy zaczęła być uprawiana w miejscowości Bad Dürkheim. Obecnie zajmuje u naszych zachodnich sąsiadów niemal 4,5 % powierzchni upraw winorośli. Jej główne połacie znaleźć można przede wszystkim w Palatynacie i Hesji Reńskiej. U Austriaków odmiany portugieser szukać należy pod nazwą blaue Feslauertraube lub Badener (wino Badeńskie), na Węgrzech natomiast jako kékoportó lub oporto.

Wybierając między dużymi a umiarkowanymi zbiorami, uprawcy winorośli muszą liczyć się w pierwszym przypadku z pozyskaniem prostych, świeżych win, charakteryzujących się słabym ciałem, w odniesieniu do których używa się w Niemczech sformułowania Schoppenwein. Często mawia się o nich - podobnie jak w przypadku niektórych win trollinger rodem z Wirtenbergii - iż najlepiej nadają się one do produkcji tzw. Schorle, czyli napojów stanowiących mieszkankę wody gazowanej i soku, bądź wina. Zakładając mniejsze plony, można z kolei pozyskać owocowe wina średniej jakości, odznaczające się pewnym potencjałem dojrzewania. Ich znakiem rozpoznawczym jest nierzadko wzmianka wskazująca na ich "powściągliwy" lub "subtelny" aromat. Wzmianka, po którą sięgają sami producenci i dystrybutorzy, nie rozwodząc się nad bliższym określeniem owego aromatu. Wina dobrej jakości dadzą się rozpoznać po nucie jagody i truskawki.

↑ top · Indeks